Sztuka wykazuje zróżnicowanie językowe, łącząc potoczne sformułowania, takie jak „it’s”, „don’t”, „can’t”, „I’d” – z bardziej formalnymi i wymagającymi, od słuchacza, słowami. Różnice stylów mówienia są bardzo widoczne. Zwłaszcza między bardziej oficjalnymi wypowiedziami Pilota a nieco bardziej potocznymi dialogami z Księciem, swobodnie eksplorując różne rejestry językowe. 

Obecność ogromu dialogów, sprzyja praktyce zrozumienia i tworzenia rozmów, co stanowi kluczowy element nauki komunikacji językowej. Analiza tych rozmów może istotnie przyczynić się do zrozumienia konwencji językowych stosowanych w mowie. 

Poza tym, przedstawienie wprowadza czasowniki modalne, takie jak „will”, co umożliwia praktykę wyrażania przyszłości i związanych z tym konstrukcji zdaniowych. 

Zauważalne są także istotne phrasal verbs, na przykład „tears…from” (oderwać od), „holds…to” (trzymać przy), „brushes…off” (odkurzyć, zetrzeć), co dodaje dynamiki i użyteczności językowej tekstu. 

Podsumowując, sztuka posiada różnorodność czasów gramatycznych, co wspiera naukę i utrwalanie zasad gramatyki. Możemy zauważyć w nim takie czasy jak Present Simple („It’s a box.”). Past Simple („Did you fall from the sky?”). Future Simple („Will he eat a lot of grass?”) Past Continuous („I had reason to believe that the planet from which the little Prince traveled was known as B-612.”) i nie tylko. Spektakl jest napisany w języku uniwersalnym, co ułatwia zrozumienie dla różnych dialektów i regionów. Jako znany tekst jest znakomitym narzędziem do przyswajania języka angielskiego w kontekście fabularnym, co jest istotne w edukacji językowej.